Participatie & Gezondheid deel 4: het verhaal van Linda
Na tientallen jaren op verschillende plekken gewerkt te hebben, kwam Linda (56) in 2019 met een burn-out en depressieve gevoelens thuis te zitten. Te lang was er te veel van haar gevraagd. Met de hulp van een psycholoog en begeleiding in het kader van een re-integratietraject ging het weer beter met Linda. Stapje voor stapje kreeg ze meer energie en kon ze nadenken over welk werk bij haar zou kunnen passen. Nu gaat het goed met Linda én heeft ze weer een betaalde baan.
“Ik ging gewoon dwars door alles heen”
Linda is 56 jaar oud, alleenstaand en heeft twee kinderen waarvan één nog thuis woont. Na een afgebroken mavo en het volgen van een aantal ‘losse’ opleidingen en cursussen, ging ze aan de slag bij een grote winkelketen. Later runde Linda samen met haar toenmalige man een tankstation met een winkel. Na de verkoop van het tankstation ging Linda in de horeca werken, totdat ze in 2019 een burn-out kreeg en in de ziektewet terechtkwam. Een combinatie van een scheiding en verschillende horecawerkgevers met een voor haar onprettige manier van werken deed de emmer overlopen. Linda: “Ik ging gewoon dwars door alles heen, puur vanuit het idee: ik moet werken, ik moet rondkomen. Ik ben toen compleet ingestort.”
Dit is de vierde in een serie van zes interviews over participatie en gezondheid. Ieder portret is anders, maar er is één belangrijke overeenkomst: mensen zijn het best geholpen met een persoonsgerichte aanpak. Hiervoor is samenwerking nodig, bijvoorbeeld tussen Werk en inkomen en Volksgezondheid.
Therapie en zoektocht naar het juiste werk
Om aan het herstel van haar burn-out en depressieve gevoelens te werken, ging Linda in therapie. Daarnaast kwam ze in een re-integratietraject terecht waarin ze werd begeleid door coach Marjolein. Met haar had Linda eerst een ‘klikgesprek’: een informeel gesprek bij Marjolein thuis om te ‘testen’ of de dames een klik hadden. Die bleek er te zijn, en vanaf dat moment hadden ze iedere twee weken contact. Linda had toen zelf al geconcludeerd dat ze niet meer in de horeca moest werken. Dat was te stressvol en te zwaar.
Samen met Marjolein onderzocht ze welk werk wél bij haar zou kunnen passen. Linda over dit proces: “Dat ging heel uitgebreid, dieper dan de vraag: wat vind je nou leuk? Ik heb Marjolein mijn hele verhaal verteld en samen dachten we na over mijn kwaliteiten en wensen en welk type werkgever bij mij past. Maar bijvoorbeeld ook over hoeveel salaris ik nodig heb om rond te komen – iets waar ik zelf niet zo over nadenk, maar wat toch belangrijk is.” Uiteindelijk kwam Linda tot de conclusie dat werken in een winkel wel iets voor haar kon zijn.
‘Uitproberen’
Marjolein gaf Linda regelmatig opdrachten mee. Zo spoorde Marjolein haar aan om wat winkels te bezoeken en te vragen of er behoefte was aan hulp. Daar gaf Linda gehoor aan; ze bood aan te helpen in een winkel waar ze al weleens kwam. Haar hulp bleek meer dan welkom en gedurende een paar maanden probeerde Linda één dag per week het werk uit. Dat ging heel goed. Linda: “Het was voor mij echt even ontdekken, maar ik vond het heel leuk.”
Werk in de groentewinkel
Sinds de zomer van 2020 werkt Linda bij een groentewinkel in haar buurt. Ze hoorde over de baan van een vriendin, zocht direct contact met Marjolein om haar te helpen haar CV op orde te maken en werd aangenomen. Het werk bevalt Linda goed. Ze vindt de werkzaamheden leuk en de samenwerking met collega’s is prettig. Bovendien let en reageert haar werkgever goed op haar. “Als er een misverstand is, pakt mijn leidinggevende dat meteen op en zegt ze: ga maar zitten, we drinken even koffie. Dat is fijn.” De persoonlijke belangstelling die daaruit spreekt is voor Linda van belang. “Persoonlijke belangstelling vind ik heel belangrijk. Dat je [als werkgever] laat weten dat je er altijd bent om een gesprek te hebben.” Linda zoekt nog wel naar een baan waarmee ze haar gewerkte uren bij de groentewinkel kan aanvullen tot een fulltime werkweek.
Een belangstellende werkgever
Naast een belangstellende werkgever was therapie voor Linda een belangrijke succesfactor voor haar ontwikkeling naar betaald werk. “Het is zo belangrijk om te kijken naar waar iets vandaan komt. Dus ook voorbij anderen en naar jezelf kijken. Dat is nodig voordat je weer aan wat anders kan denken.” Verder was de begeleiding van Marjolein voor Linda erg behulpzaam. “Ik wist niet wat ik wilde [anders dan de horeca]. Bij die vraag had ik echt hulp nodig, merkte ik. Ik kwam daar niet alleen uit. En Marjolein heeft me daar echt bij geholpen.” Vooral prettig aan Marjoleins begeleiding vond Linda haar praktische insteek en het feit dat ze Linda ‘aan het werk zette’. “Ze liet me zelf nadenken, schotelde geen dingen voor. Het is fijn als iemand dingen voor je doet, maar het gaat veel beter als je het zelf doet.” Ook vond Linda het waardevol dat Marjolein goed luisterde, veel doorvroeg en ook betrokken bleef toen ze eenmaal aan het werk was. Maar misschien wel het allerbelangrijkste, vertelt Linda, is de goede klik die ze met zowel Marjolein als haar therapeut had.